ابزار منو ثابت

برای انتخاب چیلر جذبی می باید موارد زیر مورد تحلیل و بررسی قرار گیرند:
? نیازهای سرمایشی و منابع گرمایی 
? نوع چیلر جذبی مناسب 
?نوع منابع گرمایی و محاسبه گرمای قابل بازیافت ( چنانچه امکان استفاده از گرمای بازیافتی وجود داشته باشد)
? بررسی خروجی سرمایشی قابل دستیابی با توجه به منابع گرمایی موجود یا گرمای بازیافتی
? تعیین ظرفیت چیلر جذبی بر اساس مقدار گرمای بازیافتی
? محاسبه تجهیزات دفع کننده گرما مانند برج خنک کننده
? محاسبه و تعیین انرژی و توان الکتریکی مورد نیاز 
? توجه به بارهای جزیی و بارهای همزمان در زمان راهبری
? بررسی برخی گزینه های دیگر و مقایسه آن با گزینه منتخب

تعیین نیازهای سرمایشی و منابع گرمایی
تعیین شرایط کار سیستم بر اساس نیازهای سرمایشی مبتنی بر محاسبات بار پروژه شامل موارد زیر است:
? دمای آب سرد خروجی از چیلر بر حسب فارنهایت یا سانتی گراد
? تعیین اختلاف دما بین آب ورودی و خروجی چیلر بر حسب فارنهایت یا سانتی گراد
? تعیین دمای آب ورودی برج خنک کننده به چیلر بر حسب فارنهایت یا سانتی گراد
? تعیین دمای مرطوب محیط بر حسب فارنهایت یا سانتی گراد
? در مورد منابع گرمایی نیز باید، نوع، کمیت و کیفیت آن تعیین شود. این موارد شامل حالت سیال گرم کننده (بخار یا مایع)، دما، دبی و گرمای ویژه می شود. ممکن است منبع گرمایی از نوع مولد حرارتی بدون فرایند بازیابی یا از نوع گرمای بازیافتی باشد. در هر دو حالت تعیین نوع، کمیت و کیفیت آن ضروری است. د ر برخی موارد نیز ممکن است منبع گرمایی ترکیبی از سیال گرم تولید شده بدون فرایند بازیابی و سیال گرم تولید شده ناشی از فرایند بازیابی باشد.
تعیین نوع چیلر جذبی مناسب 
در انتخاب و تعیین نوع چیلر جذبی عوامل مختلفی همچون مقدار سرمایه گذاری اولیه، هزینه های دوره بهره برداری، نوع منابع گرمایی، شرایط آب وهوایی، عمر مفید، سهولت تعمیر و نگهداری، امکان استفاده از منابع گرمایی تلف شده، ضریب کارایی و صرفه جویی در مصرف انرژی، تاثیرگذار هستند.
در اغلب پروژه ها دستیابی به گزینه ایده آل که در آن تمامی موارد یاد شده در بالاترین و بهترین حد خود باشند، امری رویایی و غیرواقعی است اما یافتن نقطه ای که محل تقاطع همه این خطوط باشد، به عنوان نقطه بهینه امکان پذیر و عملی است.<ذق
اگرچه ممکن است، گزینشی مبتنی بر در نظر گرفتن کلیه مزایا و معایب در انطباق با شرایط خاص، متضمن تمامی عوامل در عالی ترین سطح خود نباشد اما به طور قطع چنین انتخابی عقلانی و منطقی خواهد بود. مطلق نمودن یکی از عوامل تاثیرگذار و بی توجهی یا حتا کم توجهی به سایر عوامل عواقب ناخوشایندی در پی خواهد داشت. البته سهم و مقدار هر یک از عوامل یاد شده نسبت به شرایط متفاوت و متنوع است. بنابراین درست این است که نقطه بهینه با توجه به دخالت دادن تمامی عوامل و نظر به سهم کمّی و کیفی هر یک از آن ها متناسب با شرایط موجود و قابل حصول تعیین شود. 
در سیستم های گرمایش و سرمایش مرکزی، موضوع تامین سرمایش و تجهیزات مربوط به آن سهم عمده ای را به خود اختصاص می دهد. به ویژه در ایران که اغلب نقاط آن معتدل یا گرمسیری هستند؛ هزینه های مربوط به تامین سرمایش به طور معمول بیشتر از هزینه های مربوط به تامین گرمایش است. از همین رو تعیین نوع چیلر جذبی به عنوان یکی از تجهیزات تامین سرمایش مرکزی اهمیت قابل توجهی می یابد. بر همین اساس در انتخاب و تعیین نوع چیلر جذبی، می توان از دو نگرش کاملا متفاوت یاد کرد. 
یک دیدگاه مبتنی بر ارجحیت نوع چیلر به شرایط است و دیدگاه دوم بر ارجحیت شرایط نسبت به نوع چیلر تاکید دارد. رویکرد اول به دنبال آن است که بر اساس تعیین نوع چیلر جذبی، شرایط خاصی را به وجود آورد و رویکرد دوم بر این اعتقاد است که نوع چیلر می باید مبتنی بر شرایط موجود باشد. اگر به رویکرد دوم، ایجاد شرایط قابل حصول را اضافه کنیم. می توانیم نگاه تلفیقی درستی نسبت به تعیین شرایط و نوع چیلر جذبی داشته باشیم.
به عنوان مثال بنا به دیدگاه اول، ممکن است در پروژه ای تنها به دلیل توجه به ضریب کارآیی بیشتر، چیلر دو اثره بهچیلر جذبی یک اثره ترجیح داده شود. با محور قرار گرفتن این گزینه و بدون توجه به سایر شرایط حاکم، ناگزیر به در نظر گرفتن تمهیدات و شرایط ویژه ای خواهیم شد. با این انتخاب، استفاده از دیگ بخار پرفشار به همراه سایر تجهیزات مورد نیاز به خودی خود اجباری می شود و حال آنکه ممکن است در پروژه مفروض هیچ یک از قسمت ها و تجهیزات نیازمند بخار پرفشار نباشند. تحت این شرایط، اگرچه چیلر جذبی دو اثره در مقایسه با چیلر جذبی یک اثره با توجه به ضریب کارایی بیشتر می تواند امتیاز صرفه جویی در مصرف انرژی را به همراه داشته باشد؛ اما در عین حال چنین انتخابی معایبی همچون، افزایش سرمایه گذاری اولیه، افزایش هزینه های دوره راهبری، افزایش مشکلات تعمیر و نگهداری و کاهش عمر مفید سیستم را به همراه خواهد داشت. مقایسه بین مزیت ضریب کارایی بهتر و هر یک از معایب یاد شده مستلزم بررسی دقیق از منظر صرفه اقتصادی است. گاهی توجه کوته بینانه به موضوعی همچون صرفه جویی در مصرف انرژی نه تنها به صرفه جویی نمی انجامد، بلکه با تحمیل شرایط نامناسب موجب زیان نیز می گردد. 



تعیین نوع منابع گرمایی و محاسبه گرمای قابل بازیافت 

یکی از عوامل تعیین کننده در انتخاب چیلر جذبی، نوع منابع گرمایی مورد نیاز است و در این میان توجه به امکان استفاده از تلفات گرمایی تجهیزات و سیستم های دیگر نیز به لحاظ صرفه جویی در مصرف انرژی جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص می دهد.
همان گونه که پیش از این نیز اشاره شد، تعیین نوع منابع گرمایی بدون توجه به سایر نیازهای پروژه و تنها براساس نوع چیلر جذبی، پیامدهای چندان خوشایندی به همراه ندارد.
بنابراین ضروری است که بین نیازهای خاص چیلر جذبی و سایر احتیاج های یک پروژه تعادلی منطقی و مقرون به صرفه برقرار شود.
منابع گرمایی همچون دیگ های بخار کم فشار و پر فشار یا آب داغ و آب گرم که قرار است برای تامین نیازهای گرمایشی یک پروژه یا مصارف صنعتی به کار گرفته شوند، می توانند مبنای مناسبی برای انتخاب چیلر جذبی باشند و به مسیر گزینش جهت دهند. در این صورت می باید بار گرمایشی مورد نیاز چیلر در تعیین ظرفیت منابع گرمایی تاثیر داده شود. در این گونه پروژه ها، منابع گرمایی نه بر اساس نوع چیلر جذبی، بلکه بر اساس ضرورت های دیگری همچون نیازهای گرمایشی یا صنعتی تعیین می شوند. با این شرایط کافی است پس از انتخاب نوع چیلر مناسب و منطبق با منابع گرمایی، مقدار بار گرمایشی مورد نیاز را از کاتولوگ کارخانجات سازنده استخراج نموده و در صورت لزوم ظرفیت منابع گرمایی را متناسب با ظرفیت سرمایشی چیلر ارتقا دهیم. 
اما در پروژه هایی که امکان بازیافت گرما از منابع مختلف وجود دارد می باید مقدار گرمای بازیافتی را محاسبه و چگونگی استفاده از آن را به طور مستقیم یا غیرمستقیم (تولید سیال گرم واسطه) را تعیین کنیم. مقدار گرمای قابل بازیافت از منابع گرمایی مختلف به شکل گازهای داغ خروجی از موتورهای احتراقی یا انواع کوره های ذوب یا بخار خروجی از توربین ها و یا گرمای قابل بازیافت ناشی از حرارت بدنه تجهیزات مختلف را می توان از طریق روابط محاسباتی که در ادامه می آید، تعیین نمود و براساس آن چیلر جذبی مناسب جهت بهره برداری از این تلفات گرمایی را انتخاب کرد. 
در برخی موارد ممکن است بین منابع گرمایی مستقل و گرمای را بازیافتی ترکیبی متجانس و کارآمد به وجود آورد که بررسی چنین مواردی کاملا ویژه بوده و نیازمند بررسی شرایط خاص است.  

چیلر دستگاهی جهت ایجاد برودت بر اساس عمل تراکمی و یا جذبی یک مایع می‌باشد .

چیلرها به سه دسته چیلرهای تراکمی و چیلرهای جذبی و چیلر های سانتریفیوژ تقسیم می‌شوند. چیلرهای تراکمی با استفاده از انرژی الکتریکی و چیلرهای جذبی با استفاده از انرژی حرارتی باعث ایجاد برودت و سرما می‌شوند.

در چیلرهای تراکمی گاز ابتدا توسط کمپرسور، متراکم می‌گردد. این گاز سپس به کندانسور وارد شده توسط آب یا هوای محیط، خنک شده و به مایع تبدیل می‌گردد این مایع با عبور از شیر انبساط یا لوله موئین وارد خنک کننده(اواپراتور) می‌شود که در فشار کمتری قرار دارداین کاهش فشار باعث تبخیر مایع گردیده و در نتیجه مایع سرد کننده با گرفتن حرارت نهان تبخیر خود از محیط خنک کننده، باعث ایجاد برودت در موادی که با قسمت خنک کننده در ارتباطند می‌گردد.سپس گاز ناشی از تبخیر، به کمپرسور منتقل می‌شود

1-چیلر تراکمی رفت و برگشتی

2-چیلر تراکمی اسکرو

چیلرهای تراکمی اسکرال Scroll

کنترل فشار بالا و پایین:

این وسیله جهت کنترل کردن فشار دستگاه می باشد، دو لوله موئین در این کنترل وجود دارد که لوله LP را به قسمت مکش کمپرسور متصل کرده و لوله HP را به قسمت فشار بالا. در سیستم چیلر کمپرسور باید با فشار مکش و دهش معینی کار کند . هرگاه از این فشار کمتر یا بیشتر شود این کنترل عمل کرده و دستگاه را خاموش می کند. کنترل فشار بالا و پایین قابل تنضیم می باشد. در چیلر تراکمی با کندانسور آبی معمولا فشار پایین را روی 30 psi و فشار بالا را روی psi 220 و با کندانسور هوایی فشار پایین رار روی 40 و فشار بالا را روی 250 psi می توان تنضیم کرد. اگر کمپرسور بر اثر فشار بالا قطع شود باید از سیستم رفع عیب شده و کلید ریست را فشار دهیم ولی اگر بر اثر فشار پایین قطع شود دوباره بر اثر افزایش گاز دستگاه روشن میشود.

کنترل فشار روغن :

این وسیله جهت کنترل کردن مداوم فشار روغن کمپرسور می باشد .اگر در کمپرسور فشار روغن نباشد باعث صدمه دیدن آن می شود. کنترل روغن دارای دو لوله موئین می باشد که یکی از آنها به قسمت ساکشن ( مکش ) کمپرسور و دیگری به قسمت فشار روغن کمپرسور متصل می شود. بین فشار مکش کمپرسور و فشار روغن باید حداقل 10 psi فشار باشد در غیر این صورت کنترل روغن فرمان قطع می دهد . هنگامی که کنترل روغن احساس کند که فشار زیر 10 psi است یک هیتر درداخل کنترل روغن شروع به گرم شدن می شود و پس از تقریبا 90 ثانیه حرارت هیتر باعث قطع شدن جریان شده و کمپرسور خاموش می شود.

در چیلرهای جذبی برخلاف چیلرهای تراکمی از جذب کننده (Absorber) و مولد حرارتی (ژنراتور) بجای کمپرسور استفاده می‌گردد. عمومی‌ترین خنک کننده در چیلرهای جذبی سیستم لیتیوم برماید است. در این سیستم، در قسمت جذب کننده، بخار آب توسط لیتیوم برماید غلیظ جذب شده و در قسمت مولد حرارتی، آب بر اثر حرارت تبدیل به بخار می‌شود. بخار آب در کندانسور که دارای فشار 1/0 اتمسفر است به حالت مایع در می‌آیدو سپس در خنک کننده که تحت فشار 01/0 اتمسفر دوباره به بخار تبدیل می‌گردد و آب برای اینکه تبخیر گردد گرمای نهان خود رااز محیط خنک کننده می‌گیرد و باعث ایجاد برودت می‌گردد سپس بخار آب ایجاد شده در خنک کننده به جذب کننده منتقل می‌گردد و دوباره این چرخه تکرار می‌شود.

1- گروه تک اثره (Single effect)

که خود به سه دسته چیلرهای تک اثره با تغذیه بخار، تک اثره با تغذیه آب داغ ( دمای بالای 100 درجه سانتیگراد) و تک اثره با تغذیه آب گرم ( دمای زیر100 درجه سانتیگراد) تقسیم می‌شوند که نحوه کار آنها مشابه بوده و همگی دارای حداقل یک مولد حرارتی می‌باشند.

2- گروه دو اثره (Double effect)

که به دو دسته دو اثره با تغذیه بخار و دو اثره با شعله مستقیم طبقه بندی می‌شوند. این چیلرها، جز نسل جدید چیلرهای جذبی بوده و دارای سیکل تبرید کاملتری نسبت به چیلرهای جذبی تک اثره‌است.

 ایرواشر(به انگلیسی Airwasher) دستگاهی است که برای غبارگیری و زدودن آلودگی هوا، رطوبت زنی، رطوبت گیری و خنک سازی هوا به کار می‌رود.ایرواشر می‌تواند بصورت مستقل و یا بعنوان جزیی از هواسازها و دیگر سیستمهای تهویه مطبوع مورد بهره برداری قرار گیرد.

اجزای مهم ایرواشر بر حسب اینکه بصورت مستقل و یا در تعامل با بقیه سیستمهای تهویه مطبوع مورد استفاده قرار بگیرد شامل:

فن، فیلتر تصفیه هوا یا آب، نازلها، دیفیوزر(پخش کننده هوا)، کویل آب گرم و تیغه‌های قطره گیر می‌باشد.

هوای آلوده توسط فن که در انتهای دستگاه قرار دارد به داخل دستگاه مکیده می‌شود.این هوا توسط دیفیوزر در قسمت آبفشان بطور یکنواخت پخش شده و ذرات گرد وغبار و آلودگیهای موجود در هوا پس از برخورد با قطرات پودری آب که از نازلها پاشیده می‌شونداز هوا زدوده شده و هوای تمیز به بیرون از دستگاه منتقل می‌گردد در ضمن عمل غبارگیری، تبادل حرارتی هوا با قطرات آب با کمک فن باعث خنک شدن هوای انتقالی به بیرون نیز می‌گردد.

هواساز (بطور اختصاری AHU) دستگاهی برای تامین هوای مطبوع و سالم با دستیابی به دما و رطوبت مناسب می باشد. هواساز یکی از اصلی‌ترین دستگاههای تهویه مطبوع می‌باشد که در مسیر چیلر و بویلر با کانال هوا قرار می گیرد .

یک هواساز از اجزا زیر تشکیل یافته است:

1-فن

به عنوان یکی از اجزا مهم هواساز جهت جابجایی هوا در سیستم به کار می رود.

2-فیلتر

در دستگاههای هواساز از چندین لایه فیلتر استفاده می‌شود که عملکرد آنها بصورت زیر می باشد:

برای تصفیه ذرات درشت تر از فیلترهای فلزی که قابلیت شستشو دارند استفاده می شود. در مراحل بعدی از فیلترهای هپا و اولپا که از جنس بوروسیلیکات و به ترتیب دارای قدرت جذب ذرات تا 3/. میکرون و 12/0 میکرون هستند استفاده می‌شود .

3-کویلهای گرمایش و سرمایش

کویل‌های گرمایش یا با آب داغ و بخار کار می کنند و یا الکتریکی هستند و کویلهای سرمایش با آب مبرد و یا یک ماده مبرد کار می کنند. کویل‌های سرمایش و گرمایش هواساز باید توسط لوله کشی با چیلر و بویلر در ارتباط باشند .

4-رطوبت زن

فرآیند رطوبت زنی به وسیله پاشیدن آب از افشانک‌ها یا شبکه بخار و عمل رطوبت گیری توسط کویل سرد انجام می‌شود .

5-تجهیزات کنترلی

شامل ترموستات برای تنظیم دما، تنظیم کننده‌های جریان هوا، رطوبت و غیره .

نخست فن (هواکش) هوا را به درون هواساز می‌مکد و آن را از راه دریچه‌ها و دمپرها به محفظه فیلترها می‌رساند. در محفظه فیلترها، فیلترها به ترتیب عملکرد و بازده پشت سر هم قرار می گیرند تا ذرات درشت از قبیل گرد و غبار، میکروب‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌ها را جداسازی کنند پس از گذر هوا از فیلتر، هوا مرطوب می‎‌شود. این هوای تمیز و مرطوب با توجه به نیاز، یا توسط کویل‌های سرمایش مرتبط با یک پکیج خنک‌کن و یا یک چیلر، سرد می‌شود و یا توسط کویل‌های مرتبط با یک بویلر یا المنت‌های حرارتی گرم می‌شود.